Η Διακόσμηση και οι βασικές αρχές της.

Βάλτε στο μυαλό σας τους πρώτους ανθρώπους που έζησαν σε μια σπηλιά. Από τις πρώτες αποφάσεις που πήραν ήταν σε ποίο σημείο θα ανάψουν την φωτιά και σε ποίο σημείο θα κοιμηθούν. Τώρα, όσο παράξενο κι αν μας φανεί, κάπου εκεί ξεκινάει και η διακόσμηση. Βέβαια, από τις σπηλιές κι έπειτα έχουμε διανύσει μια μεγάλη απόσταση. Και μπράβο μας!

Ουσιαστικά μιλάμε για την έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να τακτοποιεί τον χώρο που τον περιβάλλει.

Τί είναι, λοιπόν, η διακόσμηση όπως την γνωρίζουμε σήμερα και ποίες είναι οι βασικές αρχές της;

Διακόσμηση : 1) το να στολίζει κανείς κάτι, να το εξωραΐζει. 2) διαρρύθμιση χώρου με τάξη. 3) σύνολο μέσων που χρησιμεύουν για στολισμό. 4) φιλοσοφικός όρος των Πυθαγορείων και των Νεοπλατωνικών, που δηλώνει την αρμονική διευθέτηση του κόσμου (=σύμπαντος)

συνώνυμα : 1) στολισμός, εξωραΐσμός, καλλωπισμός 2) τακτοποίηση, διευθέτηση, διάταξη 3) διάκοσμος

Όπως προδίδει και ο ορισμός της, η διακόσμηση βασίζεται σε δύο έννοιες. Την «λειτουργικότητα» και την «αισθητική».

Η «λειτουργικότητα» στην διακόσμηση αποδίδεται από την σχέση της με τον άνθρωπο. Όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα χώρο, όπως είναι τα έπιπλα, τα υλικά των επιφανειών, τα αντικείμενα, τα ανοίγματα στους τοίχους, ο φωτισμός, οι συσκευές, οι χώροι κίνησης αλλά και τα αίθρια εξυπηρετούν τις ανάγκες του ανθρώπου. Τα πάντα λοιπόν είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του. Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται και η έννοια της «εργονομίας». Ως ένα απλό παράδειγμα, ας πάρουμε το ύψος του πάγκου της κουζίνας. Για έναν μεσαίου ύψους άνθρωπο, θα κυμανθεί από 85εκ έως 87εκ, ενώ για κάποιον ψηλότερο μπορεί να ξεπεράσει και τα 90εκ.

Ευτυχώς, όμως, δεν χρειάζεται να μετράμε κάθε φορά τον πελάτη.

Ο «Μοντερνισμός» είναι ένα κίνημα της αρχιτεκτονικής και των τεχνών που μελέτησε και εδραίωσε την έννοια της «λειτουργικότητας», ήδη από τις αρχές του 20’ αιώνα. Έχουμε έτσι έργα όπως είναι το «Modulor» του «Corbusier» (από τους πλέον διάσημους αρχιτέκτονες του 20’ αιώνα), το οποίο μελετάει την διαστασιολόγηση των χώρων και των αντικειμένων, σύμφωνα πάντα με τον άνθρωπο.

Αν θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αποδώσουμε την «λειτουργικότητα» με μία φράση θα την ορίζαμε ως τον ορθολογισμό στην οργάνωση του χώρου και την χρήση των υλικών ώστε να ικανοποιηθούν οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου.

«Αισθητική». Εδώ τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα. Είτε σχεδιάζουμε ένα κοινόχρηστο χώρο είτε μία κατοικία, στοχεύουμε στην καλαισθησία. Αλλά για τον καθένα μας το «ωραίο» είναι κάτι διαφορετικό. Σαφώς υπάρχει η μόδα από την οποία δανειζόμαστε κάποια στοιχεία, αλλά δεν αποτελεί τον κανόνα, καθώς ο χαρακτήρας της είναι εφήμερος.

Σε αυτό το σημείο εμφανίζονται κι άλλες έννοιες όπως είναι η «ψυχολογία του χώρου», η «ψυχολογία των χρωμάτων», η «κοινωνιολογία», το «marketing», το «visual merchandising» κ.ά, οι οποίες λειτουργούν συμπληρωματικά κι επικουρούν την έννοια της «αισθητικής», χωρίς βέβαια να υπάρχουν αποκρυσταλλωμένοι κανόνες.

Καλείται λοιπόν, ο διακοσμητής, χρησιμοποιώντας την διαίσθησή του και τις γνώσεις του, να αποτυπώσει το προσωπικό στυλ και το όραμα των πελατών του κι εφαρμόζοντας τους κανόνες της «σύνθεσης» να δώσει ένα πολύ «ωραίο» αποτέλεσμα. Είναι ένας μεγάλος γρίφος! Αλλά πίσω από κάθε γρίφο υπάρχει ένα αποτέλεσμα που είναι τόσο ξεχωριστό όσο και ο κάθε άνθρωπος!